بررسی کارآیی جهت گیری مذهبی در پیش بینی تجربه شیفتگی دانشجویان تربیت بدنی با توجه به متغیرهای جمعیت شناختی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی کارآیی جهت­گیری مذهبی در پیش­بینی تجربه شیفتگی دانشجویان تربیت­بدنی با توجه به متغیرهای جمعیت­شناختی بود. همچنین به نقش متغیرهای  دموگرافیک به­عنوان اهداف فرعی توجه شد. 200نفر از دانشجویان دانشکده تربیت­بدنی دانشگاه اصفهان  به­صورت تصادفی انتخاب شدند و  به مقیاس جهت­گیری مذهبی (آلپورت و راس، 1967) و تجربه شیفتگی (سیکزنت میهالی، 1982) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها، از رگرسیون چندمتغیره (گام­به­گام) و به منظور کارآیی مدل از روش تحلیل ساختاری و نرم­افزار 18amos استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل جهت­گیری مذهبی درونی، تجربه شیفتگی را به صورت مثبت و جهت­گیری مذهبی بیرونی تجربه شیفتگی را به صورت منفی پیش­بینی می­کند. همچنین بررسی نقش متغیر­های دموگرافیک نشان داد  سن و تحصیلات با تجربه شیفتگی رابطه مثبت و معنادار دارد. علاوه بر این مشخص شد که مدل جهت­گیری مذهبی در صورت حضور متغیرهای دموگرافیک نیز از کارآیی لازم در پیش­بینی شیفتگی برخوردار است. درمجموع نتایج حاصل از این پژوهش، کارآیی جهت­گیری مذهبی درونی را در پیش­بینی تجربه شیفتگی تأیید کرد.